naber ya? yıl oldu 2019, hissettiğim yaş 52. noktadan sonra büyük harfle başlamak büyük bir teferruat gibi geliyor. üniversite bitmiş durumda ve hayatıma akademik olarak yapılan yüklemelerin kullanım alanı şu an sıfır. işsiz bir şekilde 7 aydır evde oturuyorum ve çağın gerekliliği olarak ev kızlığına karşı büyük bir direnç göstererek annemle savaşıyorum. sevgilim var 1 yıldır tanışıyoruz 3 aydır mı sevgiliyiz bilmiyorum çünkü şu an sevgili dediğim şey o anlattığım basit internet aşkı turuncu kadar bile heyecan verici değil. iyi vakit geçirme ve birbirini sevmeden ibaret, midede kelebekler yok. doğrusu bu mu doğrusu nedir bilmiyorum ama bu 5 sene içinde yaşadıklarımı göz önüne alırsak bıktım artık ve sevgili, aşk bilmem ne neyse ne artık öyle bir arayışım yok. geriye bakıp özlem duyduğum şeyler olsa da anlam vermemeyi tercih ediyorum ve yoluma devam ediyorum. daha aktif bir hayata geçiş yaparsam ve işler değişirse de bırakırım değişsin öyle endişelerim ya da çekincelerim yok.
üniversiteye de sövmüşüm ilk günden ama sövülecek kadar yok o da bildiğin hayat. ekstrem bir şey yok, ha birçok fırsat var ama değerlendirirsen. hayatta aradığın şeyi bulduysan ve bulduğun şey bölümünle ve eğitiminle alakalıysa yaşadın, tek yapman gereken çalışıp durmak ve kendini geliştirmek için fırsat kollamak. heee ama gel gelelim bunları yapamayacak kadar tembelsen hayatı hala sorguluyorsan ve hayatte ne sevdiğini, ne yapmak istediğini bulmuş değilsen sıçtın. erasmus falan yaparsın işte benim gibi daha çok duygusal çöküş yaşa, biraz da uluslararası üzül diye. hahaha ilahi ben. erasmusta bunu yapan da bir tek benimdir korkmayın gidin erasmusa normal insanlar için yalnızca keyifli. depresiflik kısmı benim gibi insanlar için.
bir nevi 2013-14 tekrar üniversiteye hazırlandığım dönemdeki duygularla boğuşuyorum. ne istediğimi, neden zevk aldığımı, nede yetenekli olduğumu bilmiyorum. akademide ilerlemek de istiyorum, sanatla da ilgilenmek istiyorum, ceo falan da olmak istiyorum. yani bıraksan astronot bile olmak isterim ama NİYE??? yani kafayı yemiş durumdayım. bir yandan da bunlardan herhangi birini neden yapayım? ne gerek var? yani hayata gelmeyi ben istemedim bile bu kadar sorumluluk neden? başarılı olsam nolur olmasam nolur ya HAYATI AN LA MI YO RUM.
öyle işte...
sevgilerimle...
p.s. hayatı anlayan biri bana nolur açıklasın. yetkin bir kişi desin ki bana şunu yap... yapmayan şerefsiz. ama yetkin kişiyi de blog sayfasından arıyorum. bravo ya hayattaki ilermem 1.1mm civarı ve 23 yaşındayım. tbrks
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder