HMM HAYATIN YENİ Bİ DÖNEMİNE GİRMİŞİZ HYRLI OLSN TTLM

Üniversite üniversite dediniz noldu? Bi bok yok bu üniversitede. Bildiğin hayat, devam ediyosun öyle. Yeni insanlar, öğrenecek yeni şeyler, yeni SINAVLAR... Daha ikinci haftası okulun ben 3 tane sınava girdim be, iki sene yetmedi mi hayatımı kararttınız hala mı sınav be?

Yazın öyle boşluklar hissettim öyle boşluklar hissettim ki okul açılsın artık NOOOOLUR diye gözümden iki damla yaş gelmiş bile olabilir. Peki açıldı noldu? 19 yıldır bulamadığım dostu mu buldum? 19 yıldır bulamadığım aşkı mı buldum? Bilgiyi, kültürü mü buldum? Çok mu sosyalleştim? HİÇBİRİ AQ HİÇBİRİ. Daha yeni açıldı diceksiniz de daha ikinci günden herkes karşşiim oldu ben daha bugün milletle tanışıp konuştum. Geçen hafta tanışmak isteyen birini terslemişim de sözde ondan korkutmuşum heveslileri heralde, prdn arkdşlr lütfen benimle de tanışın, kaynaşın. YOU'RE MY BEST FRIEND IN A WORLD WE MUST DEFEND OO POKEMON hep birlikte söyleyelim nolur birlikte yakalayalım pokemonları... 

İşin özü 2 yıl, İKİ YIL kıçımı yırttım (ilk sene çalışmadı, utanmadan ikinci sene de çalışmadı) geldiğim noktaya bak. Üniversite sözde en iyilerinden, bölüm güzel eee noldu yani noldu şimdi benim hayatıma? Birden sonsuz mutlulukla dolup bütün korkularımı, endişelerimi, meraklarımı giderip hayatın anlamını çözemedim? Hala zevk aldığım bi şey yapmıyorum?? Ya ben neden zevk alıyorum? Neden zevk alıyosun kızım sen anlatsana biraz. Kafanın içinde her tilki dönüyo hiç sesin kesilmiyo ama kendine bi yaşam amacı bul desen sesin kesiliyo HAYIRDIR NİYE? 

Var ya şu hayatta dertsiz tasasız, biz burda napıyoruz amacımız ne diye düşünmeden bir gün geçiren varsa bravo. Problem bende demek arkadaş, resmen psikolojik bir durum var ortada. Psikolog da sözde çok normal konuşuyosun bi problem yok dedi ama teşhis koyuşuna bak yani AY ATOM VAR İŞTE DAHA DA BÖLEMİYON KÜÇÜK BAYAĞI O KADAR diyen bilim adamı gibi bi şey yani. Normal konuşuyomuşum, nasıl konuşayım da sen sıkıntım olduğunu anla acaba? DANNNY diye bağırıp bi çocuğun peşinden koşturayım ister misin?

Neyse arkadaşlar üniversite sucks. Öyle büyük umutlarla gelmeyin. 8 öğretmen giriyosa dersinize hayatınızda bi fark yaratacak maksimum 2 kişi falan çıkıyo, üniversite hocasının da bi numarası yok bildiğin düz insan. Siz ama tabi yine de napıyoruz biz bu hayatta bu nedir robot gibi tüm insanlar aynı şeyin peşinde sırayla orayı oku sınav burayı oku sınav sonra işsiz napıyoruz demeyin gelin okuyun aq çok güzel burası, su çok güzel gel. 

Ben gidip biraz panik atak geçireyim 816283791 gün sonra yazarım belki.  

Adiós

HAHAHA

Burada 10 ay önce bahsettiğim Turuncu'nun adını bile hatırlamıyor oluşum?????? 

DEMEK HER ŞEYİN İLACI ZAMANMIŞ. Gidip istediğimiz her boku yiyebiliriz önemli olan hayattan zevk almak sonrasında üzülecek bile olsak bakın nasıl geçiyor. BİLİMSEL KANITLI BİRİNCİ KİŞİDEN BİRE BİR ANLATIM ŞUAN.

İşin aslı böyle karşıdakine gaz verir gibi yaparak kendime gaz vermeye çalışıyorum. Duygularınızla oynadım... Ama herkes hayatını istediği gibi yaşayabilse çok güzel olmaz mıydı? Yani insan öldürüp ne bileyim yemek istemediğiniz sürece :( Ben zaten istediğimi yapmak istemesem bile o an elimden bi şey gelmiyor kendime söz geçiremiyorum ne istiyorsam çat o an yapıveriyorum. Bİ ŞEY ANLADINIZ MI Kİ? Yani kalbim ve beynim birleşip bana mantıklı karar alabileceğim bi süre tanımıyor o yüzden her halükarda mantıksız bile olsa o an istediğim neyse onu yapıyorum. Ha ama eğer düşünecek zamanım varsa boku yedik, CERNdeki bilim adamı elektronların çarpışmasına bu kadar kafa yormaz. En duygusal konuda bile mantık arar bulurum. O yüzden bana son anda karar verdirtceksiniz en güzeli, gönlümden geçen en gerçek istekler o an gün yüzüne çıkar. 

Normal insanlar ne yapıyor nasıl yürüyor bu işler hiç bilmiyorum. İnsanlığın bu konulardaki yaklaşımı nasıl?? 

Şimdi gidip bi kaç mantıklı karar alıcam dengelemek lazım.

Sayonara!

Yine boku avuçla yedim...

 Hmm blog açmışsın 18628391 yılda bir yazıyomuşsun çok güzel aq

Sınava ikinci sene hazırlanıyor oluşumu saymazsak çoğunlukla boşum (ki bu da çok bi boşluk olmuyor maalesef). Ders çalışmasam bile dershane özel ders vs derken ders çalışmamaya bile vaktim kalmıyor yaşasın ülkemizdeki eğitim sistemi!

 E sınava girdim tabi ne oldu bilmiyorum bi bok anlamadım resmen, napıyorlar sınava girmeden önce uyuşturucuyu dayıyorlar mı arama ayağına?? İki senedir böyle olmasının başka açıklaması olamaz çünkü (sessizce ben salağım diyip uzaklaşmaktansa başka sebepler arıyorum evet). 

 Bi de bu kitapçığın ve soruların yayınlanması muhabbeti var, tabi ülkede şu aralar olan en çirkin olay değil o yüzden şaşırmadım. Off derse mi odaklan, ülke derdine mi düş yoksa istediğin kadar çalışıp bi yerlere gelsen de bu ülkenin her zaman senin ağzına sıçmak için an kolladığını görüp siktir mi et...

 Neyse önümde daha sınav olduğu için kendimi bunları düşünmemeye zorluyorum. İstediğim kadar düşünmeyeyim ders çalışıyor muyum? Hayır ahajhak (aferin bi de iyi bi şeymiş gibi gülüyor gerizekalı). Çoğunlukla şuanda olabileceğim daha iyi yerleri düşünüp kafamı duvarlara sürtüyorum açıkçası. Hayalim ne onu bile bilmiyorum gençliğimin hayallerimin içine sıçtılar. 

 Buraya yazdıkça daha çok düşünüyorum gidip 1 haftadır yaptığım gibi öylece durayım aynanda durmadan bi şeyler yiyip en sevdiğim animenin nasıl bittiğini tekrar ve tekrar düşünüp ağlayayım. 

 Kimbilir bi daha ne zaman görüşürüz. Bye. 

(HİÇ CAPSLOCK KULLANMADIM MUTLU MUSUNUZ???)

BIRAKIN BEN KENDİMİ FİLMLERDE YAŞATAYIM

 Rahatlıkla şunu söylebilirim ki ben hiç de gerçek hayat insanı değilim. Her olayın sonucu benim beklediğimin aksi yönde gelişir ÇÜNKÜ BEN HER ŞEYİN HEP FİLMLERDEKİ GİBİ OLACAĞINA İNANMIŞIM. 

 Tonlarca film izledim aynanda milyonlarca dizi birden götürmeye çalışıyorum. Bilmiyorum belki kendi yaşadığım hayattan tatmin olamadığım için belki de sadece izlemeyi sevdiğim için (bence ilki pek yaşamaya çalışmadığım kesin) önemli değil sonuçta hayatımda annemden bile daha çok yer kaplıyolar. İnsanlarla bi film konusunda konuşmaya başladıysam deliye dönerim, çılgın konuşurum, söylenilen her kelime 71628378281  kat önem arz eder. Ve bana inanın ölüm kalım meselesi olsa bile bi şeyi bu kadar önemseyemem. Şu ana kadar çevremdeki kimse bunu anlamadı tabi sürekli yalnız kaldım, YALNIZ KALDIKÇA BİLİN BAKALIM NOLDU??? DAHA ÇOK FİLM İZLEDİM TABİ Kİ! Yalnız kalmak inanın umrumda değil sadece filmlerin heyecanını, dizilerdeki her gelişmeyi kendi kendime patlamalar yaşarak atlatmak zor oluyo sadece. 

 Film deyip geçmeyin her ne kadar insanların saçma bulduğu derecede bağımlı olmuş olsam da (ADSIZ FİLM BAĞIMLILARI DERNEĞİ(AFBD)) şuan bildiğim şeylerin en az yarısını filmlerden öğrendiğimi inkar edemem. Şu ana kadar yazılanların hepsi saçma geldiysen bundan sonrasını okumayın AQ derinleşicek. 

 Bi film izlediğimde 2 saatimi harcayıp öylece kapatmam. Etkilenme düzeyime göre aşamaları oluşur: 

1) Eğer çok etklendiysem; sonunda daha çok ağlarım (genelde her filmin sonunda ağladığımı düşünürsek bayağı bi çok hayal edin) büyük ihtimalle bi hafta aklımdan çıkmaz büyük ihtimalle sürekli ondan konuşmak isterim, filmin konusunu, oluşum aşamalarını, yönetmenini, yapımcısını, oyuncuları kısacası tüm casti didik didik araştırırım (google is my girl) hepsinin başka hangi filmi varsa izlerim. Büyük ihtimalle hayatımda tanışmadan ölmeyeceğim insanlar listesine adlarını yazarım (öyle bi liste yok kafama yazıyorum kağıda yazmaya kalksam yazana kadar ölürüm zaten

2) Ertesi sabah uyandığımda aklıma gelecek kadar etkilendiysem; yönetmeni, ilgimi çeken oyuncularını araştırırım, birer filmini izlerim onları da beğenirsem izlemeye devam ederim. Ayy bunlarla da tanışmalıyım derim sonra daha çok filmin konusuna yönelirim

3) İzlediğim anda etkilenip bittiğinde anında unuttuğum filmler; genelde liseli filmleri işte kızlar olur erkekler olur aşık olurlar, çok farklı kişiliklere sahiptirler vs. Ordaki çoğu oyuncudan fiziksel olarak etkilenirim ondan sadece bakarak mutlu olurum tanışmaya lüzum yok...

Aşamaları sizin için kısalttım BU KISALMIŞ HALİ EVET. Bu aşamaları çok büyük bi duygu seliyle yaşadığım için kimse anlamıyo THNX İNSANLIK. 

 Çok net olan bi gerçek de var ki; film izlemek beni gerçek hayata karşı hissizleştirdi. İnanin gerçek hayatta biri öldüğünde bi filmde ölen yan karakterden daha çok üzülmüyorum. Sadece üzülmek değil, gerçekte olan bi şeye sevindiğimde (genelde gerçeklere sevinmem bile ama diyelim ki sevindim) yoğun bi duygu patlaması şeklinde değil sadece insan olarak verebildiğim bi tepki olduğu için seviniyorum. 

 Buraya kadar okunuysanız TEBRİKLER! Hiçbi bok kazanmadınız ya benim gibisiniz ya çok boş zamanınız vardı ya da şuan bana küfür ediyosunuz. Her şekilde de umrumda değil AMA BEN DEDİM DERİM. BY.