Şu zamanlar üniversiteye kaydolmuş ve ne bileyim belki yeni okulumda bi sınava girmiş falan olmam lazımdı fakat sıfır çalışmayla tabi ki istediğim yer olmadı. Sonuç kötü olmasa da hedefim yüksek daha ilk sefer o yüzden, ikincide olur vs diyerek kendimi yine bu işin içine attım. Kim bilir kaç kişi bu ülkede bunu yaşıyor, sınav sistemi kötü diye bir sürü laf söylemek isterim ki öyle de ama çalışmadığım için çok şey yapmayayım diyorum.
Kendime itiraf edemesem de bu beni bi çeşit buhranın içine sürüklemiştir belki ondandır bu evden çıkmayışlarım ama şuan tembellik o kadar içime işlemiş ki şimdi de ders çalışamıyorum. Geçen sene yapacak bir sürü şeyim vardı hani başka zamanı yokmuş gibi eğlence, arkadaşlıklar birden çoğalır sınav senesi. Bizim yaşımızdakilerden eğlenmekle ders çalışmak arasında bi tercih yapılmasını istemekten daha boktan bi şey olamaz. Yani ben açıkça eğlenmeyi seçmişim, pişman mıyım? Açıkçası hiç de değilim. Sorun şu ki şuan yapacak hiçbi işim yok hatta ders çalışmak bi şeyler yapmak olur güzel bile olur gibi ama ben öylece yuvarlanıyorum yatağımda.
Kendimi bi dövdürsem mi ne yapsam? Ayılmam lazım çünkü ben bir yılımı daha bi hayal uğruna harcıyorum ve değerlendirmiyorum. Bu hayallerinin peşinden koş olayı çocukluğumdan beri içime işlemiş kurtulamıyorum. İyi bi şey mi kötü bi şey mi bilmiyorum. Her ne kadar şuan yapmıyor olsam da normalde hayallerime ulaşmak için bi şeyler yaptığımda zevk alırım. Ama ders çalışmak gerçekten hayallere ulaşmak için yapılması gereken EN İĞRENÇ ŞEY. Şimdi bugün de gidip bomboş işlerle uğraşmaya devam edicem (yatakta yuvarlanmak, oscar konuşması yapmak, ac/dc eşliğinde tavuk dansı vs). Yarın kesin çalışmaya başlarım. Size de iyi hayallerinizin peşinden koşmalar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder