Mutluluğun içine paylaştıkça sıçılır!

Hayatıma bundan sonra tek bi kuralla devam edeceğim: Mutlusun bi sebebi var tamam güzel tek yapman gereken kimseyle paylaşma. Her yerde herkese anlatmaya başlayınca mutluluğa saniyesinde gölge düşüyor. Ne alaka bilmiyorum ama benim açımdan şu ana kadar hep böyle oldu.

İnsanlar mutluluğunu ve nedenini herkesle paylaşmak ister. Mutluluk paylaştıkça çoğalır lafını kim ortaya attıysa çük kadar aklı yokmuş. Gerçi kötü bi tarafı yok mutluluğu paylaşmanın ama o yaşanan olayın ruhu bi anda geçip gidiyor. 

Diyelim konuştuğunuz biri var ilişkiniz sevgili olma yönünde ilerliyor sizde bi sevinç, evde parende atmalar falan iyi güzel. Sonra yakın bi arkadaşınızla paylaşıyosunuz, sonra başka bi arkadaşınızla sonra yoldan geçenlere söylüyorsunuz, niye? MUTLULUK PAYLAŞTIKÇA ÇOĞALIR diye mi?? Orda paylaşılandan kasıt mutluluğunun sebebi, onunla aynı mutluluğu paylaşıyorsun ya o işte. Balık yakalayamayan kutup ayıları gibi üzgün takılalım da demiyor kimse ama o özel büyüsünü şeysini neyse ya sıçarım. 

Kısaca böyle her tam mutlu olduğumda birden insanlarla paylaşıyorum ve herşey yok oluyor. Cidden bütün herşey sanki hiç yaşanmamış gibi. Ya ben cenabetim ya da çevremdekiler. Kesin çevremdekiler... 

Mutluluğum daha buraya yazamadan silinip gitti o yüzden bu uzun iğrenç saçma tespiti yaptım ne yapayım eller günahkar.